Ndjenja

Kishte një kohë kur njeriu s’din ç'kërkon, ç'dëshiron, ç'meriton, se sa vlen, se sa karizmatik është, se a vyen zgjedhja, etj, etj. Optimistët janë të shkelur nga kjo kohë, pesimistët të zhdukur, e tjerët, nëse ka tjerë, ata s'ekzistojnë më. Do të më thuash çka është kjo që e shkruaj tash, çka ka lidhje me mu e me ti, apo, apo? E din, ti, ndonjëherë njeriu është shumë më mirë të gënjejë, se sa të merret me të vërtetën, sepse shumë më e mirë është një gënjeshtër e lezetshme, se sa një e vërtetë e hidhur, a pajtohesh? Besoj se po, pasi unë të njof më, ty, të njof aq mirë sa që kur hulumtoj në historinë edhe futurin tënd, s'mundi të arrij asgjë dhe nervozohem, dhe plasi dhe ku e di unë, por krejt kjo ndoshta të kam studjuar mirë më edhe s’ka se ç’të studjoj më ose as për afër nuk të njof dhe e gjithë kjo përpara ka qenë ose një regji e shkëlqyeshme ose një gënjeshtër e komplikuar. Nuk e din ti, ti nuk me njef mua, jo!!! Por a ka rëndesi kjo? Ka, nëse jemi së paku një gram shqiptarë, dhe s’ka nese jemi sëkëndejmi një ton musliman. E vëndova njëherë veten time te ti, dhe veten tënde te une, dmth, i ndërruam vendet, zonjushë, a mund ta paramendosh, a e ke provuar ndonjëherë ashtu, sepse vetëm kështu mund të ç’mosh pozitën e tjetrit dhe tënden, dhe vetëm kështu mund të vlersosh veteveten dhe tjetrin, kuptohet që ka të bëjë me ti, ok. Rëndë është krahasimi, por është real, pase jo???  Nuk mund ti iki asaj, se unë jam më tepër në gjynah se ti, më i keq jam unë se ti, realitet është, por kjo sipas mënyrës time, dhe ti e din se cila është ajo mënyrë, dhe jam i sigurtë se sipas mënyrës tënde do të dalë e kundërta, dhe do të insistosh në atë (nëse e kuptove). Më ke kërkuar përgjigje? Ç’farë? S'e ke potencuar? Në lidhje me çka? Ok. Do të pranoj se jam idiot e pis i madh pse nuk do largohem dhe pse veç atë leteër e kam djegur. Në të vërtetë ti nuk e din? Në të vërtetë atë pjesë të letrës e kam këtu, e kam ngjitur në kompjuter dhe e shof dhe e lexoj, dhe e hap fotografinë time dhe e shof shokun tim. Jo, jo as mos mendo ashtu. Ai është i sinqertë dhe i drejtë, atij i janë bërë shumë padrejtësi, por ai i ka përballuar, ai...... e unë sun e përballoj, s’edi, pasha nji Zot s'edi? Më beso??? Shif këtu, po ta tregoj drejt, ok. (nëse pak të ik mendja, të lutem mos më shkruaj më, ok) lexo tash: - Në të vërtetë e kam ditur. Ti nëse e ke parë filmin e AL Pacino-s (Carlito’s ëay) ku e di unë, unë e kam parë shume moti, ka më se 6-7 vjet dhe pa dashur njeriu e imagjinon në vete një ëndër, ja që unë jam inspiruar nga ëndërra e tij dhe unë kam imagjinuar një ëndërr dhe si duket ja që u bë realitet. Ky është realiteti, kjo është fundi i ëndërrës time dhe fillimi i ëndërrës time. E kam ditur dhe e kam pritur që e ka ashtu të shkruar sepse vetë e ka kërkuar që të ndodh. Nuk e di sa je ne gjendje ta kapish këtë gjë, ndoshta edhe ty të ka ndodhur, por ja që s’ka ra fjala deri më tash të bisedojmë për këto unë e ti, ok. E din, a mund ta paramendosh veten tënde në mua dhe të shkruash përgjigje ndaj një vendimi (si do kishe reagu ti, si kishe me u ndie, si e kishe pranuar) sikur që unë tash jam në situatë ndaj teje, në ç’farë mënyre të te pranoj, si ndodhje që mund ti ndodh seciles, e cila ashtu e ka pas të shkruar ti ndodh, si një realitet të hidhur që kalon me një puthje të lehtë, si grusht të forte ndaj gabimeve dhe gjynaheve të mia që i kam bërë, si shpëtim ndaj ...., si mënyrë për pastrim dhe mënyrë për përfitim, hmmmmmmmmmm. Nëse mundesh diçka të konkludosh nga kjo që e kam shkruar me lartë ok është dhe më thuaj se ç’ka mendon ti dhe këto pyetjet që i kam parashtruar, përgjigju në këto pyetje, në të gjitha të lutem dhe më trego më teper për atë punë. Pasi më veç kam të drejtë të di, dua ta di, ndoshta mund të më thuash s’ke nevojë ta dish, se pasi .... s’kam thënë gjë dhe s’kam komentuar gjë, lirisht mund të më thuash se s’kam nevojë ta di, por më duhet ta di, patjeter, edhe pse e di që s’duhet të ngul këmbë në këtë, por ja që jam zavrak e s’me rri bytha rahat pa e ditur mirë punën? Ma fal nëse të lodha dhe mu mbush mendja ta fshi këtë letër e mos e dërgoj hiç, por më ke thënë që ta bej zemren guri, apo? E guri peshon, e din, veç në vend të vet, e vendi im është ky. Këtu më dhemb shumë, andaj më fal që s’munda pa i shkruar gjitha këto, ok. Heeeee !!! Të tregova më duket se kam blerë pistolete (revolver), e bleva dhe e mbusha plot dhe jam ndjerë si MUT, e din ç’ka është. A të ka kapluar ndonjëherë ajo ndjenja e MUTIT, heu profesori im heu. Kam një mik, është profesor i gjuhës angleze dhe e ka shok të ngushtë shkrimtarin dhe kritikun e madh italian UMBERTO ECHO, ke degju? E ky e ka emrin B, është djali i shkrimtarit të ndjerë për fëmijë M. H. , ke dëgju ma merr mendja dhe kurr B duhej të magjistronte, mentori i tij, një shka, Atanas V, i cili është dashur vetem t’ia urojë magjistraturën, para të pranishmëve, e pyet B pyetje të rënda dhe don ta hutojë. Ai kur doli nga gjithë kjo, tha, heu bre B, kishte edhe tjerë aty, unë  u ndjeva bash sikur mut, e mua më ka ngelur kjo shprehje, se edhe mua shpesh më kaplon, por se kisha ditur, dhe jam i sigurtë që edhe ty te kaplon e ndoshta të ka kapluar, në këto çaste ose gjatë leximit.

Kalo mirë, mos harro !!!